کار گروهی در آلمان

کار گروهی در آلمان

آنچه در تمامی جلساتمان در آلمان به کرار با آن برخورد می کردیم بحث کار گروهی بود . چه در دانشگاه هایشان چه در تشکلهای غیر دولتی و صلیب سرخ و آتش نشانی و THW

آلمان یک میلیون یکصد هزار آتش نشان داوطلب دارد این در حالی است که در هر خانواده شما حداقل یک نفر داوطلب در یکی از گروه های مردم نهاد دارید که فعالانه سعی در خدمت به جامعه خود دارد .

در این سفر در هر جلسه که باب گفتگو باز می شد صحبت از نقش مردم در حمایت و هدایت تشکلهای تخصصی بود انسانهایی که در خدمت به کشورشان بدون هیچ چشم داشت مادی از جان مایه می گذارند

 

یکی از نکات بسیار جالبی که در طبقه بندی و تفکیک این گروه های داوطلب مورد بحث قرار می گرفت موضوع تخصص و توانایی های انها بود . وقتی بحث داوطلبان آتش نشان بود متوجه شدیم که علاوه بر مهارتهای آموزشی که بایستی بدست آورند بحث توانایی های جسمانی هم بسیار مورد توجه است این در حالی بود که وقتی صحبت از بحرانهای بزرگ و حادثه های عظیم شد تازه متوجه شدیم که برای این اتفاقات همچون خروج ترن از ریل یا پیدا شدن یک بمب چند هزار کیلویی این سازمان آتش نشانی نیست که به محل اعزام می شود بلکه THW که یک تشکل مردم نهاد است وارد صحنه بحران می شود

THW در حقیقت یک گروه بسیار توانمند با نیروهای داوطلبی است که نیروهای داوطلب آن دارای تخصص های ویژه هستند این بدان معنی است که یک راننده جرثقیل عظیم می تواند یک عضو داوطلب در این تشکل مردم نهاد باشد !!

اگر کمی دقت کنیم در این موضوع نکته ای نهفته است . اگر شما مدیر یک سازمان آتش نشانی باشید باید برای آموزش  یک راننده حرفه ای جرثقیل عظیم دویست سیصد تنی برای هر شهر مبلغ گزافی باید بپردازید و برای بروز بودن مهارتهای او نیز مبالغ گزافی را باز هم هزینه کنید تا او لا اقل هر هفته تمرین کند تا مهارتهایش را از دست ندهد این را در کنار حقوق های بالای این نوع متخصصان بگذارید تا ببینید استخدام چنین نیروهایی چقدر هزینه دارد حالا اگر شما در هر شهر فقط یک راننده جرثقیل حرفه ای که مثلا در یک شرکت خصوص در حال کار هست را به عنوان یک داوطلب در اختیار آتش نشانی داشته باشید چقدر در هزینه های خود صرفه جویی کرده اید ؟

این همان نکته ای است که فرق مابین مدیریت در یک کشور توسعه یافته را از مدیریت در کشورهای در حال توسعه را به وضوح نشان می دهد

آلمانیها به قول خودشان بیش از یکصد و پنجاه سال است که کار گروهی را تمرین می کنند و این را به یک سنت تبدیل کرده اند و اکنون نوبت ماست که این راه را کوتاه تر کرده و به خدمت به کشورمان کمر همت ببندیم

علیرضا سعیدی

شنبه، ۱ بهمن، ۱۳۹۰ | 22:12 |

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

four + 1 =